Łokieć tenisisty to potoczna nazwa zapalenia przyczepów mięśni prostujących nadgarstek i palce do nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Oczywiście mięśnie te posiadają drugie przyczepy w różnych miejscach nadgarstka i ręki.
Najczęstszą przyczyną jest przeciążanie rąk, często występujące u sportowców, ale może dotyczyć każdego człowieka wykonującego prace rękoma, zwłaszcza gdy musi on wykonywać ruch unoszenia dłoni ku górze z oporem. Dochodzi wówczas do mikrourazów, drobnych naderwań, nadtarć i ostatecznie zwapnień.
Objawem głównym jest ból zlokalizowany w bocznej części łokcia, łatwy do wywołania uciskiem bądź ruchami w nadgarstku. Oprócz bólu chory ma kłopoty z utrzymaniem przedmiotów w ręku, a zwłaszcza manewrowaniu nawet niezbyt ciężkimi rzeczami. Częstą skargą pacjentów z łokciem tenisisty jest: Doktorze, nie mogłem nalać wody z czajnika, a od rana mam kłopot z utrzymaniem szklanki! Pojawić się może także obrzęk bolesnej okolicy, rzadko zaczerwienienie.
Rozpoznanie jest łatwe, ale warto obejrzeć taki łokieć pod USG, aby nie przeoczyć naderwania ścięgien. Następnie można rozpocząć leczenie, najczęściej od stosowania żelów przeciwzapalnych, tabletek przeciwbólowych i – przede wszystkim – oszczędzania łokcia.
Gdy to nie pomaga, wówczas można zastosować fizjoterapię: krio, laser, jonoforezę, magnetoterapię czy masaż. Do dyspozycji są też ultradźwięki czy fala uderzeniowa. Dobre efekty daje również podawanie w okolicę przyczepów zastrzyków sterydowych (zwanych blokadami). Gdy problem jest poważny, wówczas trzeba oszczędzać łokieć, stosując różne formy stabilizacji: od opasek elastycznych i taśm samoprzylepnych, poprzez ortezy, kończąc na aparatach stabilizujących.
Niestety, leczenie jest długotrwałe, a choroba lubi nawracać. Szczególnie, gdy znowu zaczynają się pojawiać przeciążenia i mikrourazy. Ale cóż, trudno wyobrazić sobie tenisistę, który nie gra porządnego backhandu, stąd reumatolodzy, ortopedzi i fizjoterapeuci z pewnością nie będą narzekać na brak pracy.
